A PHP Error was encountered

Severity: Notice

Message: Undefined index: HTTP_ACCEPT_LANGUAGE

Filename: core/MY_Controller.php

Line Number: 35

Backtrace:

File: /home/cebkb/public_html/application/core/MY_Controller.php
Line: 35
Function: _error_handler

File: /home/cebkb/public_html/application/core/MY_Controller.php
Line: 9
Function: load_lang

File: /home/cebkb/public_html/application/controllers/Haberler.php
Line: 6
Function: __construct

File: /home/cebkb/public_html/index.php
Line: 315
Function: require_once

A PHP Error was encountered

Severity: Notice

Message: Undefined index: HTTP_ACCEPT_LANGUAGE

Filename: core/MY_Controller.php

Line Number: 102

Backtrace:

File: /home/cebkb/public_html/application/core/MY_Controller.php
Line: 102
Function: _error_handler

File: /home/cebkb/public_html/application/core/MY_Controller.php
Line: 10
Function: load_ziyaretci

File: /home/cebkb/public_html/application/controllers/Haberler.php
Line: 6
Function: __construct

File: /home/cebkb/public_html/index.php
Line: 315
Function: require_once

Anne
Top
+90 (850) 220 42 74

Anne

Müşerref Kurt

Çocukken bir Türk filmi izlemiştim. Filmin adını hatırlamıyorum ama başrol oyuncusu Türkan Şoray’ dı. Sadece bir sahnesini hatırlıyorum filmin. Türkan Şoray yuvadaki çocuklara bakıyordu. Bir gece yuvada yangın çıkmıştı ve Türkan Şoray çocukları kucaklayıp dışarıya çıkarmıştı. O gün çocuklar Türkan Şoray’a ‘anne’ demişlerdi. Çok etkilenmiştim o sahneden...

O gün aklıma koydum : Ben de bir gün yuvadaki çocukların annesi olacaktım. Yıllar geçti ve ben bugün anne oldum. Yuvadan aldığımız çocuklarımızı bir AVM nin oyun alanına götürdük, daha 5 dakika geçmeden ‘anne’ dedi biri ve sonrasında diğerleri. 

İlk ne mi hissettim? Kocaman bir burukluk. Gözlerim doldu, sarılıp hıçkıra hıçkıra ağlamak istedim. Oyun bitip yemeğe geçtiğimizde hepsinin aklı oyuncaklarda kaldı ‘yine geleceğiz o zaman oynarsınız’ dedik, ‘ bir daha gelmeyeceğiz yalan söylemeyin’ dedi biri. O zaman anladım çocuklara tutamayacağın sözler vermemen gerektiğini. 

Bugün ne mi gördüm ben? Gözüne kum kaçtığında ağlayarak annesinin yanına gitmek yerine mendil alıp kendi gözünü silmeye çalışan 5 yaşında olgun bir çocuk gördüm. Kendi yaralarını sarmayı öğrenmiş bedeni küçük, kalpleri büyük çocuklar gördüm.Yanımızdan geçen annesinin elini tutmuş bir kızı görünce ya da lüks arabalarından inen bir baba-oğulu görünce daha sıkı tuttum çocuklarımızın elini. ‘Hayır’ dedim, ‘ biz daha büyük ve de daha şanslı bir aileyiz’ dedim kendi kendime. İmrenmesinler,  akılları onlarda kalmasın istedim. Sonra dedim ki kendi kendime : "Müşerref saçmalama bu çocuklar çok güçlü, kalpleri çok büyük".

Belki bile isteye bırakıldılar, belki istemeye istemeye bilemiyorum. Kimileri kardeşleriyle beraber, kiminin kardeşi öz ailesinin yanında, kimininki koruyucu ailenin. 

Sebebi ne olursa olsun, nasıl olursa olsun bu çocuklar anne, baba ve de kardeş sevgisinden mahrum bırakıldılar. Ev ortamından mahrum bırakıldılar. Şimdi bana düşen, bize düşen onların tek ihtiyacı olan sevgiyi sonuna kadar vermek.

Bir sonraki buluşmayı sabırsızlıkla bekliyorum. Haydi hep birlikte çocuklarımızın kalplerinin daha da büyümesi için el ele verelim.

 

Müşerref Kurt - Kocaeli