Bütün Çocuklar Bizim
En kötüsü tokken açın halinden anlamamaktır.
Şükür ki bizim hayatımızda herşeyimiz tam ve yerli yerinde, üstüne üstlük 2015’in son günlerinde kızımız da mutluluğumuza mutluluk kattı. Zaman denen olgunun faraziliği mecbur kılmış geçen ömre gün, ay, yıl dememize...
Geride bıraktığımız, kızımızı kucağımıza aldığımız 3 yıl; yaşamadan hiç farkına varmayacağımız, yaşadıktan sonraysa bir an gibi hatırlayacağımız bu hayata bizim için bir anlam kazandırdı. Kızımız Elif; bize benzeyen benzemeyen yanlarıyla, her geçen dakika gelişen aklı bedeni ve ruhuyla umut oldu ömrümüze. Hayata geliş sebebimiz, baki kalan bu kubbede hoş bir sada bırakmaksa eğer, ardımızda bizim o hoş sadamız olacak bizim kişisel mirasımızda.
Çocuk sahibi olmak, onları büyütmek, bakmak bir fedakarlık gibi görünse de aslında bir bencilliktir de.
Ve o bencillikten kurtulmanın tek yolu sadece kendi evladın için değil bütün çocuklar için dua etmektir. Dualar ancak bir eyleme dönüşürse gerçekleşir, niyet olarak kaldıklarında değil.
Tüm korkulardan uzakta büyüsün çocuklarımız derken kendi ellerimizle yarattığımız tüm korkulardan korumalıyız evlatlarımızı, tüm evlatlarımızı...
Ortak miraslarımıza birlikte sahip çıkmalıyız. Birimizinki tok yatarken birimizinkini aç bırakmamalıyız. Birimizinki çokça seviliyorken birimizinkine uzak kalmamalıyız. Sofra paylaşıldıkça bereketlenir. Sevgi verildikçe çoğalır.
Dünyaya ancak herkes doyunca bolluk gelir. Herkes sevildikçe sevmeyi öğrenir. Kendimi kimseden önemli görmüyorum. Benim çocuğum da kimseninkinden değerli değil. Ama hepimizin evlatları her birimize en kıymetli. Bana göre tüm evlatlar çok kıymetli çok sevilesi...
Öyleyse,
Tüm evlatlara ulaşmalıydık, tüm evlatlara vermeliydik tüm verebileceklerimizi. Böyle düşünenler biraraya gelmeliydi, bu bir kartopunun çığa dönüşmesi gibi dönüşmeliydi. Nefrete karşı sevgi galip gelirdi, emindim, emindik...
Sevgili eşim bir gün gelip Erhan Bey ile böyle bir yola giriyoruz var mısın dediğinde varım dedim, varım… Zaten çoktan çıkmıştım o yola yüreğimde...
Aynı ortak geçmişe aynı gelecek kadere uyanmıştık, birbirimizin kalbini kırmak ne demekti?
Herkes ve herşey birinin yavrusu. Kedi, köpek, insan, kuş. Cana kıymamaktı esas...
Belki tüm dünyaya yetişmeye gücümüz yetmez, karaya vuran her denizyıldızını kurtaramayız ama suya kavuşturduğumuz biri için bile çok şey farkeder. O deniz yıldızı gün gelir sana, bana tüm insanlığa bir kutup yıldızına döner Ve her deniz yıldızını denize atmak yeni ve kocaman bir umut demekti insanlık adına...
Handan Özbayburtlu - İstanbul